Jak być dobrym rodzicem? 10 porad

1. Pozwól dziecku rozwijać się we własnym tempie

Mówi się, że najefektywniejszą formą nauki jest zabawa. I tego się trzymaj. Nie bombarduj dziecka milionem wiadomości, które na danym etapie rozwoju mogą okazać się zbędne. Cierpliwość i radość z samej nauki zdecydowanie przyspieszy uzyskanie pożądanych efektów. Tak jak w każdej czynności, którą chcemy zapamiętać, ważna jest powtarzalność i systematyczność. Ani się obejrzysz, a kolejny skok rozwojowy już za wami. Wszelkie tabele, widełki i statystyki traktuj jedynie poglądowo. To, że twoja pociecha się w nich nie mieści, nie dyskwalifikuje cię jako rodzica. Jeśli twoja intuicja podpowiada ci, że wszystko jest w najlepszym porządku, to z pewnością tak jest. Jeśli masz jednak wątpliwości, to nie wróż z tabel, a udaj się pediatry, czy psychologa, który posłuży fachową poradą. Każde dziecko jest inne i rozwija się w swoim tempie. Pamiętaj, by nie przekładać własnych ambicji na malca, który dopiero zaczyna przygodę z tym światem.

2. Kochaj, przytulaj i okazuj uczucia

To naczelna zasada każdego rodzica. Przejawów miłości nie powinno zabraknąć w żadnym domu. Pamiętajmy, że prezenty, zajęcia dodatkowe, czy zajmowanie czasu dziecka programami telewizyjnym, w żaden sposób nie zastąpią mu bezpośredniego kontaktu z rodzicem. To prawdziwie bezcenny skarb, który oparty na wzmocnieniu pozytywnym, będzie stanowił podwalimy wysokiej samooceny dziecka w przyszłości. Dziecko odwdzięczy się nie tylko miłością i szacunkiem do najbliższych, ale i do otoczenia.

3. Czytaj i edukuj się

Chciałoby się dopisać nieustannie. Świat idzie do przodu, my się zmieniamy, tak i wiedza na temat wychowania dzieci ewoluuje. Dlatego warto być na bieżąco z nowinkami w tym zakresie i otworzyć się na propozycje uczonych i innych bardziej doświadczonych rodziców.

4. Nie kłóć się na oczach dzieci

Kłótnie rodziców na oczach dzieci są dla nich traumatycznym doświadczeniem. Podczas takich sytuacji, padają nie tylko słowa, których dziecko nie powinno słyszeć, ale też określenia i stwierdzenia dyskredytujące drugiego rodzica, które mogą na długo pozostać w pamięci naszych pociech i zburzyć ich poczucie bezpieczeństwa.  Zdezorientowane dziecko już nie wie, czy ten kochany tatuś jest nadal kochany, a ta mamusia faktycznie jest taką ciepłą, dobrą mamusią.  Dlatego nie warto wplątywać dziecka w utarczki rodzicielskie, a już na pewno nie „rozgrywać” dzieckiem sytuacji mocno konfliktowych.

5. Buduj poczucie bezpieczeństwa przez zasady

Nie od dziś wiadomo, że wprowadzenie rytuałów i zasad, daje dziecku poczucie bezpieczeństwa i pewnej stałości. Jeśli będzie im towarzyszyć konsekwencja, niezależna od okoliczności, możemy liczyć na powodzenie w stosowaniu przez dziecka wprowadzonych reguł. Nie bez znaczenia jest tu również stanowczość działania, bo dziecko to niezaprogramowany robot, więc też ulega emocjom i nastrojom.

6. Nie kłam dla dobra dziecka

Rodzicom wydaje się, że dziecko tak mało jeszcze rozumie, że w niektórych kwestiach lepiej jest minąć się z prawdą. Ale nie zdają sobie sprawy, że wszystkie półprawdy czy kłamstwa dziecko doskonale wyczuwa. Lepiej starać się wytłumaczyć mu jakąś trudną kwestię własnymi słowami, ale tak jak faktycznie wygląda, niż próbować budować fałszywy obraz sytuacji. Pogrzeb cioci Halinki nie jest przecież tym samym, co pobyt na baaardzo długich, żeby nie powiedzieć wiecznych, wakacjach.

7. Wygospodaruj czas dla dziecka

Nawet najkrótsza, ale codzienna zabawa, procentuje zawiązywaniem głębszej relacji i zacieśnianiem więzi z potomkiem. Nikt tu nie oczekuje od rodzica fajerwerków, czy super kreatywnych pomysłów na niespotykane zabawy, ale zwykłej obecności i gotowości do interakcji z dzieckiem. Jeśli jesteś bardzo zmęczony, nie próbuj rekompensować braku czasu prezentami. Bo nawet najbardziej wyszukany, pozostanie nierozpakowany, czy rzucony w kąt jeśli nie pobawi się nim rodzic.

8. Wychowuj przez obowiązki domowe

Uważa się, że nic tak nie wychowuje jak obowiązki domowe. Warto więc zaangażować dziecko w czynności dostosowane do jego wieku i możliwości. Naukę sprzątania, rozpocznij od pokoju samego dziecka – wręcz mu ściereczkę i zachęć do wspólnych porządków. Przymknij oko na dokładność wykonywanych czynności. Najważniejsza będzie wyniesiona z tego doświadczenia nauka i nawyk ogarniania własnej przestrzeni, a z czasem również wspólnej, rodzinnej.  Dobre maniery oraz obowiązkowość, to dwie cechy, które okażą się bardzo pomocne w codziennym, wspólnym funkcjonowaniu w rodzinie, jak i również ułatwią start w dorosłym życiu dorastającemu potmkowi.

9. Pozwól na samodzielność

Swoboda, wolność – to dwa określenia, które nie kojarzą się zupełnie z dobrym wychowaniem. Ważne jest dawanie dziecku wyraźnych sygnałów, że jego niewłaściwe postępowanie wiąże się z przykrymi konsekwencjami, jak np. ograniczenie ilości czytanych bajek na dobranoc. System kar i nagród jest nadal skuteczny i pożądany. Jednak pamiętajmy, by pozwolić dzieciom być dziećmi. Nawet jeśli twój maluch ubiera sweter przez 15 minut, niech zrobi to sam. Gotujecie wspólnie? Pozwól mu się ubrudzić. Tylko w ten sposób nauczy się skutecznie i samodzielnie ubierać, czy przygotowywać posiłki. Zawsze miejmy z tyłu głowy, że przecież zależy nam, by wychować otwartego, kreatywnego człowieka, a nie bezmyślnego i posłusznego robota.

Pamiętajmy również, że to my decydujemy jaka jest granica wolnego wyboru, więc jeśli dajemy malcowi opcje, to ograniczmy je do 2-3. To też skróci czas naszego oczekiwania na odpowiedź i przyniesie pożądany efekt w postaci decyzji dziecka.

10. Rozmawiaj, pytaj, wysłuchaj

Nie od dziś wiadomo, że w małej główce rodzą się wielkie problemy i nie możemy ich bagatelizować.  To, co nam wydaje się błahe, dla dziecka jest końcem świata. Dlatego tak ważne jest, by codziennie poświęcać czas na rozmowę z dzieckiem. Równie ważna jest umiejętność słuchania i zadawania pytań pomocniczych. Czasem maluch nie potrafi ubrać w słowa tego, co chciałby przekazać. Z własnego doświadczenia wiem, jak ważny dla dziecka jest rytuał „pogadania”, który u nas przypadał na czas przed snem. Wtedy też rozważaliśmy najbardziej abstrakcyjne kwestie i próbowaliśmy znaleźć odpowiedź na bardzo trudne pytania. I najczęściej właśnie w tym czasie dziecko, zupełnie przy okazji, zwierzało się z rzeczy, które robiło przez cały dzień. Nie licz, że poznasz szczegółowy rozkład dnia dziecka, wypytując je przy obiedzie, czy w drodze z przedszkola. Nie próbuj też zbywać malucha odpowiedzią „ nie, bo nie” – to broń obosieczna. Nim się obejrzysz, ono odpowie ci tym samym. Warto więc wysilić się na kilka słów wyjaśnienia.

Jeśli choć kilka z tych zasad uda się wam się wdrożyć, dziecko odwdzięczy się dobrymi manierami, szacunkiem i miłością. Taka lista nie gwarantuje sukcesu, a i sam efekt również może być odłożony w czasie. Jednak przy odrobinie szczęścia z dumą opowiesz kiedyś o tym swojemu dziecku, że wychowaliśmy dobrego, pewnego siebie człowieka, umiejącego kochać i być kochanym.