Na czym polega leczenie wypadającej macicy?

Sprawdzone sposoby na wypadanie macicy

Zmiany stylu życia, takie jak utrata nadprogramowanych kilogramów i ćwiczenia mięśni dna miednicy, mogą pomóc w łagodnym przypadku. Jeśli pacjentka zaczyna odczuwać dokuczliwe objawy, ginekolog prawdopodobnie zaproponuje pessar, czyli urządzenie wkładane do pochwy. Miękka, elastyczna wkładka przynosi natychmiastową ulgę po założeniu, dzięki czemu pozwala wrócić do normalnej aktywności.

Pessary ginekologiczne zmniejszają lub całkowicie eliminują dolegliwości związane z obniżeniem/wypadnięciem narządów rodnych.  Wspomniane przyrządy medyczne mogą również pomóc w przypadku niewydolności szyjki macicy, a także nietrzymania moczu. W niektórych szpitalach zakłada się je bezpłatnie.  Zazwyczaj pacjentka musi sama kupić pessar ginekologiczny. Można go znaleźć w sklepie internetowym Meringer. 

Jak wykonywać ćwiczenia Kegla?

Jeśli ginekolog stwierdzi łagodne obniżenie narządu rodnego, może zaproponować ćwiczenia mięśni dna miednicy. Aby wykonać ćwiczenia Kegla, spokojnie usiądź i napnij mięśnie tak, jakbyś chciała wstrzymać strumień moczu.  Postaraj się nie zaciskać brzucha, ud i pośladków. Przytrzymaj mięśnie dna miednicy przez 3 sekundy, a następnie odpocznij przez 10 sekund i powtórz.  W jednej sesji możesz wykonać 10-15 powtórzeń. Aby trening okazał się skuteczny, wykonuj go regularnie i prawidłowo. Spróbuj ćwiczyć mięśnie dna miednicy przynajmniej 3 razy dziennie.

Pessary w leczeniu wypadającej macicy

Pessary ginekologiczne zazwyczaj wykonane są z elastycznego, miękkiego silikonu, co ułatwia ich wkładanie i wyjmowanie. Proponowane modele wywołują mniejszy dyskomfort u pacjentek, jednocześnie zmniejszają ryzyko powikłań. Skutecznie łagodzą objawy łagodnego lub umiarkowanego wypadania macicy.

Pessary ginekologiczne dostępne są w różnych rozmiarach i kształtach, dzięki czemu można je dopasować do indywidualnych potrzeb pacjentki. Ginekolog może przepisać estrogen w postaci żelu lub balsamu. Wspomniany lek stosuje się miejscowo, by zapobiec podrażnieniom wywołanym przez pessar.

Wypadanie narządów rodnych: leczenie chirurgiczne

Jeśli metody niechirurgiczne nie przyniosły spodziewanych efektów, lekarz najprawdopodobniej zaleci operację. W trakcie wizyty omówi korzyści i zagrożenia związane z poszczególnymi opcjami.  Wspólnie zdecydujecie, które rozwiązanie będzie dla Ciebie najlepsze. 

Obecnie coraz częściej stosuje się laparoskopową histeroktomię nadszyjkową. Najpierw specjalista wprowadza instrumentarium przez pępek, a następnie usuwa trzon macicy, pozostawiając przy tym szyjkę macicy. Proponowana metoda istotnie redukuje ryzyko powikłań i dyskomfort. Pozostawienie szyjki macicy wymusza regularnie wykonanie wymazów cytologicznych. 

Jak przebiega histerektomia waginalna?

Przezpochwowe wycięcie macicy przeprowadza się w znieczuleniu zewnątrzoponowym lub ogólnym.  Proponowana metoda pozwala na usunięcie macicy, jajników i jajowodów, co ważne, specjalista nie narusza ciągłości przedniej ściany jamy brzusznej.  Lekarz usuwa całą macicę  przez pochwę, wcześniej odcinając jej połączenia wewnątrzbrzuszne.  W uzasadnionym przypadku może zostawić jajniki. Po operacji nie pozostają widoczne blizny, nie trzeba też zdejmować szwów.  Decydując się na taką metodę, oddaj się w ręce dobrze wyszkolonego lekarza. Dzięki temu zmniejszysz ryzyko powikłań.

Wielu specjalistów zaleca, by  wspomnianą metodę traktować jako zabieg pierwszego wyboru, jeśli niechirurgiczne rozwiązania nie dały zadowalających efektów. Podkreślają, że zarówno czas trwania operacji. jak i hospitalizacji jest krótszy niż w przypadku histerektomii przezbrzusznej. Ponadto okres rekonwalescencji trwa mniej więcej 2 tygodnie, a nie 4-6, jak po operacji wymagającej przecięcie powłok brzusznych. Zabieg wiąże się z mniejszym bólem i ryzykiem powikłań, pomimo ograniczonego pola operacyjnego.

Na czym polega operacja unosząca macicę?

Histeropeksję, czyli zabieg przyszycia macicy do brzucha, wykonuje się metodą laparoskopową w znieczuleniu ogólnym. Używa się tutaj specjalnej siatki, zwykle wykonanej z polipropylenu. Pozwala unieść narządy rodnej, a następnie ustawić je w prawidłowej, anatomicznej pozycji.

Jeden koniec siatki owija się wokół szyjki macicy, a drugi przymocowuje do więzadeł nad kością krzyżową. Najczęściej przyczepia się ją do więzadła krzyżowo-kolcowego po prawej stronie, jeśli jednak wskazane jest dodatkowe podparcie, można ją także przymocować do więzadła po lewej stronie. Siatkę chowa się pod otrzewną, czyli wyściółką jamy brzusznej, aby uniknąć przywarcia do niej jelit.  Po pewnym czasie wzrasta w nią tkanka łączna, tworząc nowe, mocne więzadło. Proponowana operacja pozwala podtrzymać macicę i pochwę, a także zapobiec ich opadaniu. Po histeropeksji lekarz może skorygować ściany pochwy, by rozwiązać problem z nietrzymaniem moczu.  Operację rekonstrukcji mięśni dna miednicy i usunięcie nadmiaru śluzówki pochwy można przeprowadzić w ramach jednego zabiegu lub w późniejszym terminie. Histeropeksja laparoskopowa pozwala pacjentce zachować płodność lub macicę. W związku z tym można ją przeprowadzić u kobiet, które planują dzieci.